അന്ന് വൈകിയുണരുന്ന പ്രഭാതങ്ങളി ല്‍ ബാലാര്‍ക്കന്റെ പൊന്‍ കിരണങ്ങള്‍ കണ്ണിനു കണിയായ് സമ്മാനിച്ചിരുന്നത് നിന്റെ മുഖമായിരുന്നു.
കാത്തിരുന്നു കണ്ട കണ്മണിയെ അന്നെന്റെ കൈകളില്‍ നല്‍കുമ്പോള്‍ നിന്റെ കണ്ണുകളില്‍ കണ്ട തിളക്കം എനിക്ക് എങ്ങനെ മറക്കാനാകും?
അതിനും മുന്‍പ് ജീവിതത്തില്‍ ആദ്യമായി നിന്റെ മുഖം ആശ്വാസത്താലും ആഹ്ലാദത്താലും നിറഞ്ഞു കണ്ടത് എന്നാനെന്നും മറന്നിട്ടില്ല ഇത് വരെ ഞാന്‍.
കാലത്തിന്റെ പ്രയാണത്തിനോന്നിച്ചു വളര്‍ന്നു വലുതാവുന്ന പ്രാരാബ്ദങ്ങള്‍...
ഇന്നും നമ്മള്‍ തുടങ്ങിയിടത് തന്നെയാണെന്ന ഓര്‍മ്മകള്‍ മനസിലെ സന്തോഷം ഒരു പരിധിവരെ ഇല്ലാതാക്കുന്നു.
നമ്മുടെതെന്ന് മാത്രം അവകാശപ്പെടാന്‍ നമുക്കിന്നെന്തുണ്ട് എന്ന് ഞാനും ചിന്തിച്ചു തുടങ്ങിയിട്ടുണ്ട്.
സ്നേഹമില്ലായ്മയുടെ മുഖങ്ങള്‍ മുന്നിലും പിന്നിലും വന്നു പോയ്ക്കെണ്ടേ ഇരിക്കുന്നു.
കാത്തിരുന്നു കണ്ട കണ്മണിയെ അന്നെന്റെ കൈകളില്‍ നല്‍കുമ്പോള്‍ നിന്റെ കണ്ണുകളില്‍ കണ്ട തിളക്കം എനിക്ക് എങ്ങനെ മറക്കാനാകും?
അതിനും മുന്‍പ് ജീവിതത്തില്‍ ആദ്യമായി നിന്റെ മുഖം ആശ്വാസത്താലും ആഹ്ലാദത്താലും നിറഞ്ഞു കണ്ടത് എന്നാനെന്നും മറന്നിട്ടില്ല ഇത് വരെ ഞാന്‍.
കാലത്തിന്റെ പ്രയാണത്തിനോന്നിച്ചു വളര്‍ന്നു വലുതാവുന്ന പ്രാരാബ്ദങ്ങള്‍...
ഇന്നും നമ്മള്‍ തുടങ്ങിയിടത് തന്നെയാണെന്ന ഓര്‍മ്മകള്‍ മനസിലെ സന്തോഷം ഒരു പരിധിവരെ ഇല്ലാതാക്കുന്നു.
നമ്മുടെതെന്ന് മാത്രം അവകാശപ്പെടാന്‍ നമുക്കിന്നെന്തുണ്ട് എന്ന് ഞാനും ചിന്തിച്ചു തുടങ്ങിയിട്ടുണ്ട്.
സ്നേഹമില്ലായ്മയുടെ മുഖങ്ങള്‍ മുന്നിലും പിന്നിലും വന്നു പോയ്ക്കെണ്ടേ ഇരിക്കുന്നു.
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ