ഇന്ന് ജൂണ്‍ എട്ട്
ഒര്ബിടിലെ ആദ്യത്തെ ശമ്പളം കിട്ടിയ ദിവസം ആണിന്നു. ആദ്യത്തെ ശംബലമായത് കൊണ്ട് നേരം വ്യ്കിയപ്പോള്‍ തെല്ലൊന്നു ഭയക്കാതിരുന്നില്ല.
ആദ്യം തന്നെ നിസാമിനു മെയില്‍ അയച്ചു. പിന്നെ പ്രിയതമയെ വിളിച്ചു. അവളുടെ മനസ്സില്‍ സന്തോഷം അലയടിക്കുന്നത് എനിക്കറിയാന്‍ കഴിഞ്ഞു.
ചെറിയ ചില കടങ്ങള്‍ ! ഇനിയും ബാക്കി തന്നെ.
സുഖം തരുന്ന ഓര്‍മ്മകള്‍ മനസ്സില്‍നിന്ന് മാഞ്ഞുപോകാന്‍ തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു.
ഓരോ ദിവസതിനെയും പഴി പറയാനാകുമോ? പറ്റില്ല തന്നെ.
ഇന്നത്തെ ദിവസം കൊണ്ട് ഞാനെന്തു നേടി എന്ന് ചിന്തിക്കുംപോഴാണ്
ദിവസം ഒടുങ്ങാന്‍ തുടങ്ങുമ്പോഴാണ് വേദനകള്‍...
പൂര്‍ണ്ണമായ ഒരു സംതൃപ്തി കൈവരില്ലതന്നെ ......
സുഖമുള്ള ഓര്മകള്‍ നിറയട്ടെ മനസ്സില്‍.
കാത്തിരിക്കാം ഇനിയും .....
ഇട തടവില്ലാതെ പെയ്ത് നിറയുന്ന മഴപോലെയോ...
ഈറനണിഞ്ഞ മരച്ചില്ലകളില്‍ നിന്നടര്‍ന്നു വീഴുന്ന ആ തുള്ളികള്‍ പോലെയോ ....
എന്തായാലും നിന്‍ന്നെ ക്കുറിച്ചുള്ള ഓര്‍മ്മകള്‍ മനസ്സില്‍ കുളിര് നിരയ്ക്കുന്നവ തന്നെ .
തുടരാം നമുക്കിനിയും യാത്ര ...
ഈ ജീവിത യാത്ര
