യാത്ര മടുപ്പുളവാക്കുന്നത് തന്നെ. അത് ഇന്നും ഇന്നലതെയും കാര്യമൊന്നുമല്ല.എന്നും അതെങ്ങിനെ തന്നെ ആയിരുന്നു.സത്യത്തില്‍ പിഴുതെരിയപെട്ട പോലെ. അസഹ്യമായ ഭാരം ഈ യാത്രക്കിടയില്‍ മനസ്സില്‍ നിന്ന് ഒഴിവാക്ക പെട്ടിരുന്നു.ഇനിയുള്ളത് ....അതിനു സമയമെടുക്കും.
തലസ്ഥാന നഗരത്തില്‍ വന്നിരുങ്ങുമ്പോള്‍ ഉണ്ടായിരുന്ന ഉന്മേഷവും നഷ്ട്ടപെട്ട അവസ്ഥ ആയിരുന്നു.
ഞാന്‍ തന്നെ കാരണക്കാരനാകയാല്‍ ഒന്നും പറയാനില്ല.എങ്കിലും ചെയ്തെ പറ്റൂ.
നിലനില്‍പ്പിന്റെ പ്രശ്നമാണല്ലോ.
ദൂരം കൂടും തോറും ഇപ്പോള്‍ ആശങ്കകള്‍ വന്നു നിറയുന്നു മനസ്സില്‍.
ചിലപ്പോള്‍ മനസ് മന്ത്രിക്കും കോടാനുകോടി ജനങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍ നീ മാത്രമോന്നുമല്ല ഇങ്ങനെ.
പിടിച്ചു നില്‍ക്കുക.
ജീവിതം ഇനിയും മുന്നോട്ടു പോകുമ്പോള്‍ തരണം ചെയ്യാന്‍ ഇനിയുമുണ്ടേറെ.
ഒറ്റെപ്പെടലിനു ചെറിയൊരാശ്വാസം കിട്ടുവാന്‍ പോവുകയാണ്.അവള്‍ക്കായ്‌ ഞാനവിടെ ഒന്നുമോരുക്കിയില്ലല്ലോ.വരാന്‍ പോകുന്ന നല്ല ദിവസങ്ങളെ സുഖത്തിലും ദുഖത്തിലും കണ്ണ് നിറയുന്ന എന്റെ പ്രിയതമയുമായ് ഞാനിനി ഇവിടെ കുറച്ചു കാലം വിഹരിക്കട്ടെ.ജീവിതമേ അനുഗ്രഹവര്ഷങ്ങള്‍ ഞങ്ങളില്‍ ചൊരിയാന്‍ മടിയെന്തേ?കാഴ്ച്ചയുടെ മൂര്‍ത്ത ചീളായ് സങ്കടങ്ങള്‍ വന്നു പതിക്കാതിരിക്കട്ടെ. അല്ലെ.പ്രതീക്ഷിക്കാമോ?.
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ